Als Raymann in RTL Late Night zegt Het maakt niks uit, als mijn kinderen spelen met kinderen uit de klas, zwart-wit, ze zien het verschil niet meer, dan denk ik: Mmm, ik weet het niet.
Vervolgens kijk ik naar Humberto en denk: Bij jou zie ik het verschil niet (meer) inderdaad. En how about jouw kinderen? Zie ik het bij hen wel, en zien mijn kinderen het ook, bij hen en bij zichzelf, bij jou en bij Raymann?
Wat maakt het verschil tussen Raymann en Humberto? Is het omdat Raymann anders kijkt? Of zijn het de kleren, is het de tongval, de staat van dienst? Welke rol speel kleur? Of dure kleding? Tongval? Staat van dienst? Ik vind het fijn dat we kunnen nadenken over dergelijke vragen, dat we er over kunnen praten met onze kinderen.
Als er verschillen zijn, zijn ze er. Ze duiden en omarmen maakt dat we van die verschillen kunnen houden; zo zie ik het.
Blijf ik nog wel een beetje zitten met het feit Kleren maken de man. Van de week weer bevestigd door perfect gestylde juf voor de groep, tijdens de leergang organisatiecoaching. Collega uit stylish Limburg maant fijntjes en met zoetzacht Limburgs accent: Het loont zich om te investeren in kleding, Heidi, dat zie je!
Ik denk: Hij heeft gelijk!
Morgen shoppen; niet te zuinig kijken, en de rest omarmen in mijn perfect gestylde outfit!