De vraag laat me niet los en bij nader literatuuronderzoek, type in het woord balans en je raakt volledig de weg kwijt, begrijp ik dat ik niet de enige ben die zich de vraag stelt of gesteld heeft. Veel is terug te voeren op de sportwereld. De super(wo)man in de notendop wordt aangeraden om te trainen op dezelfde systematische manier als topatleten dat doen. Ze zorgen er bovendien voor dat ze gecoacht worden om constant dit topniveau te houden, of daar in ieder geval naar te streven.
Wat opvalt is dat deze verwijzing naar topsport verwordt tot een soort intervaltraining, waarbij drie vormen van balans ertoe doen.
1. Balans tussen mind en body
Topatleten die op zoek zijn naar continue topprestaties bekijken zichzelf als een geheel; het gaat om mind & body en emotions & spirit. In gewone mensentaal betekent dat: goed eten, slapen, bewegen, voldoende sociale contacten en genoeg tijd voor jezelf.
2. Balans tussen ontwikkeling en prestatie
Er gaat veel ontwikkeltijd vooraf aan het uiteindelijke moment dat het ertoe doet. Op dagen dat het ertoe doet halen we alle door ons zorgvuldig opgebouwde competenties uit de kast, zowel op de atletiekbaan, op kantoor als in de keuken.
Hoe zorgen we ervoor dat er steeds weer iets goeds, leuks of iets lekkers uit die kast komt? Zaak is het dus om onszelf te blijven ontwikkelen, al is het maar het dagelijks lezen van vakliteratuur, het uitproberen van een nieuw recept, of het aangaan van een lastig gesprek.
3. Balans tussen uitputting en herstel
Echte deadlineridders hebben een deadline nodig om goed te presteren, anderen gaan gebukt onder teveel stress. Stresssignalen zijn er om serieus genomen te worden. Stress is, paradoxaal genoeg, tevens een stimulans om te groeien. Denk maar aan die ene kilo extra op de barbell in de sportschool. De vezels in je spieren worden getergd en zelfs afgebroken; na een periode van herstel bouwen ze zich op. Zonder deze herstelperiode echter pleeg je roofbouw op je lichaam.
In work/life balans taal: af en toe overwerken is noodzakelijk, chronisch overuren draaien vermindert onze prestaties. Ook de huidige Y-generatie vraagt om aangesproken te worden op haar competenties. Zij vraagt ook om voldoende (ontwikkel)ruimte voor zichzelf. Non-prestatie is dodelijk, herstel is essentieel.
Zelfs de superman/-vrouw heeft af en toe ruimte voor zichzelf nodig om effectief te kunnen blijven in werk en gezin. Beeldscherm-vrije uren helpen dan, verplichte lunchpauzes ook; een wandeling eraan toevoegen, nog beter. De zorg voor jezelf noem ik het, als gemiddelde Nederlander die probeert in balans te blijven.
Sport helpt me wel, in diverse opzichten; gewoon het uitoefenen ervan en ook het gebruik ervan als metafoor tijdens mijn werk als organisatiecoach. Sport is iets alledaags, onze werkpraktijk is vaak veeleisend. Gebruik van de inzichten uit de sportwereld zorgt voor een prettige balans. Of we hierdoor allemaal corporate athletes worden valt nog te bezien. Ik zou zeggen: de winst is een fijne work/life balans.
Twitter: @heididekoning