Kraak m’n hersenen erop. Margriet Sitskoorn heb ik hoog zitten. Ze verschijnt overal om haar nieuwe boek Hersenhack te promoten en ik ben overal bij. Helemaal mee op haar gedachtegoed: als je onheil maar vaak genoeg hoort, ziet of ruikt, ga je het vanzelf voelen. Onze verslaving aan social media heeft invloed op onze gemoedsgesteldheid. Haar devies: doorbreek het patroon. Zet apps uit en bepaal zelf wat je toelaat. Hersenen zijn plastisch genoeg om nieuwe patronen aan te maken. In trainingen zeg ik het ook: gedragsverandering betekent patronen doorbreken. Ik geef dan ook meteen maar mee: en patronen doorbreken is moeilijker dan een boekenkast vol boeken uit je hoofd leren. “Ja ja,” zeggen deelnemers dan, “ik moet uit m’n comfortzone, ik weet het.” en dat is per definitie oncomfortabel; het woord zegt het al toch?
Afgestompt
Toch hoorde ik laatst de uitspraak: hoe leuk zou het niet zijn om lekker vanuit je comfortzone te leren? Heerlijk, dacht ik; waarom al die zelfkastijding? Ik probeer in mijn hersenen allerlei paden aan te leggen die me van nature onbekend zijn. Ik kan goed prioriteren, heb geen last van het ‘fomo-syndroom’ en ben sowieso beperkt, want ik kan maar een ding tegelijk. Ben ik aan het schrijven, dan schrijf ik, ben ik aan het lezen, dan lees ik, praat ik, dan praat ik, sport ik, dan sport ik en als ik social dan social ik. Mijn uitdaging is dus om ‘van alles een beetje tegelijk te kunnen’. En inderdaad, tijdens mijn social-periode komt er soms een bak aan onheil op me af. Dan zie, hoor en ruik ik niets anders meer en ga ik me angstig en down voelen. Totdat ik er ongevoelig voor wordt, afgestompt misschien ook. Dan ga ik gewoon weer over tot de orde van de dag: werken, leren, analyseren, zorgen, luisteren, praten. Ik zit weer op de gebaande paden, lekker in m’n comfortzone.
Hersenkraker
“Heb ik dan een nieuw patroon aangemaakt?”, bedenk ik me, en als ik denk, dan denk ik. “Zorgt die overvloed er nou voor dat ik ingezogen word in de wereld van onheil en maakt me dat angstig, of maakt me dat op den duur juist onverschillig? En hoe ziet het resultaat er dan uit in mijn dagelijks leven?”. Ik werk, zorg en leef, inclusief socials, in een soort natuurlijke golfbeweging. Alles met mate, oersaai eigenlijk. Ik denk dan ook aan Margriet Sitskoorn. Misschien is dat wel het patroon dat zij bedoelt; zoek de paden die van nature het dichts bij je liggen, soms een beetje uit je comfortzone, maar als je ze vindt vanuit je comfortzone, vooral ook toelaten?! Het is mijn hersenkraker tijdens denkperiodes. Ik zal Margriet er eens naar vragen tijdens luisterperiodes.
Hersenhack, Margriet Sitskoorn, april 2019, uitgeverij Prometheus
Meer informatie
- h.dekoning@feedbackconsulting.nl
- http://mmfoundation.nl/nieuws
- https://www.linkedin.com/in/heidi-de-koning-1705096/