En dus riep de koning al zijn wijzen en geleerden bij elkaar en zei: Ik wil dat jullie naar de uiteinden der wereld gaan om alle wijsheid die je kunt vinden te verzamelen. Dat wil ik geven aan mijn volk.
De wijzen en geleerden trokken de wereld in en kwamen maanden later terug: Koning, we hebben goed nieuws! Het is ons gelukt! We hebben alle wijsheid uit de wereld verzameld. De koning ging mee naar de toren in zijn kasteel en liep door de galerijen met eindeloze rijen boeken en rollen perkament. Hij zei: Dit is geweldig!! Maar het is teveel. Er is niemand die dit allemaal in zijn leven tot zich kan nemen. Zo kunnen mijn mensen er niets mee. Ik wil dat jullie het kleiner maken, dat jullie de essentie eruit halen en die op een enkele bladzijde zetten. Dat was een moeilijke taak. Hoe konden de wijzen nou uit zoveel belangrijks slechts één enkele bladzijde kiezen?
Toch, enkele weken later kwamen de wijzen en geleerden bij de koning: Koning, het is ons gelukt! En ze gaven de koning een enkele bladzijde vol wijsheid. De koning zei: Geweldig, jullie zijn erin geslaagd! Maar nog steeds is het teveel. Zelfs een enkele bladzijde is voor sommige mensen uit mijn koninkrijk teveel om te onthouden. Dit cadeau moet iets zijn wat iedereen voor de rest van zijn leven met zich mee kan nemen. Ik wil dat jullie deze enkele bladzij terugbrengen tot tien woorden. Tien woorden van twee letters. Dan kan iedereen het onthouden. Jullie hebben nog een week, dan ben ik jarig, dan moet het af zijn. Opnieuw stonden de geleerden voor de uitdaging om te schrappen en de meest belangrijke boodschap eruit te filteren.
De dag voor zijn verjaardag kwamen de wijzen en geleerden opnieuw bij de koning. Ze hadden een enkel vel perkament en zeiden: Koning, het is ons gelukt!
Dat vel heb ik gevonden en ik wil graag met jullie delen wat erop staat.
IF IT IS TO BE
IT IS UP TO ME