One hand cannot applaud alone.

Deadline

Uitstellers kampen met de deadlineverslaving: Ik stel maar uit, tot het allerlaatste moment  met alle gevolgen van dien. Ik moet het wel op deze manier doen anders kom ik niet in beweging. Herkenbaar?

Wat maakt dat je pas in actie komt als het water je hoog aan de lippen staat, je hartkloppingen krijgt, je niet meer kunt slapen, collega’s aan je hoofd beginnen te zeuren wanneer je nu eens klaar bent, en dat er altijd .. verrassing …op het laatste moment nog een spoedklus bij komt? En toch blijf je het doen …uitstellen.

Vaak is het een bekend patroon, een nacht (ochtend!) van te voren examens leren, het gedicht voor Sinterklaas op dezelfde dag van de viering maken, net voor sluitingstijd de Albert Heijn binnen stuiven om toch nog iets te kunnen eten voor die avond. En weet je ….  meestal komt het helemaal goed. Haal je het examen, is Sinterklaas weer blij met je en heb je een prima maaltje op je bord. Dus hé wat is het probleem? Totdat de volgende deadline weer in zicht komt en je jezelf weer afvraagt Waarom doe ik dit mezelf toch elke keer weer aan?.

Wellicht helpt het je om te weten waar het woord deadline vandaan komt. Het begrip deadline dateert uit de 19e eeuw. Gevangenissen en gevangenkampen waren toen slecht beveiligd, en ontsnappingspogingen kwamen veelvuldig voor. Daarom werd een deadline op de grond aangebracht: wie hier overheen ging, werd zonder pardon doodgeschoten.

Dat zet het begrip deadline toch in een ander licht. Wil jij krijgsgevangene blijven van je eigen gedrag met geweren op je gericht als je de opdracht niet op tijd afhebt? Oftewel wil jij gevangene blijven van je eigen systeem?

Het grote voordeel van een deadline is dat het duidelijkheid geeft. De vertaling van het woord is immers ‘bewegingloze lijn’: de onwrikbaarheid van de tijdslimiet wordt daarmee benadrukt. Er wordt ook wel gesproken van fatale datum of fataal tijdstip, en daarmee wordt benadrukt dat er daarna in het geheel niets meer kan worden gedaan. Het is dus een gegeven die niet gaat wijken en waar jij mee moet dealen. Hoe fijn is dat! Het geeft immers ruimte en daarmee mogelijkheden.

Dus tijd voor een goed voornemen: Ik wil niet langer krijgsgevangene zijn van mijn eigen gedrag en zorg ervoor uit lijfsbehoud dat ik uit de buurt blijf van de deadline. Uiteraard ben je er dan nog niet, het is een begin, maar wel een belangrijk vertrekpunt.

En als je echt niet zonder een deadline denkt te kunnen, creëer dan je eigen deadline en zet een lijn in je agenda een stuk eerder dan de daadwerkelijke deadline. Zo blijf je misschien wel een deadliner, maar bepaal jij zelf de lijn, ben je niet langer een uitsteller en speel je wel op safe.

Bron: Wikipedia

Reageren? w.vanzuilen@feedbackconsulting.nl

 

Meer informatie