Ooit was ik zo'n persoon die volledig onnadenkend het woord 'EVEN' en alle verkleinwoorden en vervoegingen die daarbij kunnen horen veelvuldig gebruikte in mijn taalgebruik in woord en schrift, totdat iemand mij daar EVEN op wees. EVEN, zei hij, voelt alsof ik er niet toe doe, alsof het niet belangrijk genoeg is of dat het EVEN tussendoor gebeurt en dus niet met aandacht. Oeff, die kwam wel EVEN binnen. In alles wat ik doe vind ik aandacht belangrijk, dus ik wil zeker niet het tegendeel uitstralen.
Sindsdien ben ik me dus sterk bewust van het woord 'EVEN' en probeer ik het alleen te gebruiken als het daadwerkelijk klopt! Het valt me nu ook op dat het woord 'EVEN' voor veel mensen een stopwoord is, alles moet altijd maar EVEN gebeuren en dat lijkt te passen bij onze huidige snelle maatschappij.
Afgelopen week was ik in gesprek met iemand die het woord 'EVEN' in bijna elke zin gebruikt en daar gingen mijn haren recht van overeind staan. Wat nou EVEN dacht ik...
Ik geef het toe, als het om het woord 'EVEN' gaat dan ben ik zo'n typisch gestopte roker... Van veelvuldig gebruik naar 100% anti! Als je me EVEN gek wilt hebben dan moet je dus veelvuldig het woord 'EVEN' gebruiken. Dus ruim een jaar onderweg met weinig actie en ik heb geen invloed, maar wel het meeste last van de gevolgen en dan zeggen: Dat is nu eenmaal EVEN zo! Dan kan je mij wel EVEN wegdragen, want ruim een jaar onderweg is in dit geval niet 'gedurende een korte tijd'.
Dus voor iedereen die EVEN alles met aandacht wil doen en zorgvuldig om gaat met relaties, kijk ook eens EVEN kritisch naar het woord 'EVEN' in je taalgebruik!