De naam The Wall is voortgekomen uit een ervaring die Roger had na afloop van één van de concerten die Pink Floyd in de jaren 60 gaf. Fans waren zo opdringerig dat hij één van hen in het gezicht spuugde en schreeuwen dat hij wilde dat er een muur tussen hem en het publiek stond. Tijdens The Wall concerten wordt letterlijk een muur gebouwd tussen het publiek en Rogers en zijn band. Een muur die gedurende het concert ook weer valt.
Muren slechten is iets wat om lef vraagt. Je hebt hem immers niet voor niets opgebouwd. Gedurende een mensenleven zorgen ervaringen ervoor dat een kind dat doet wat bescherming biedt. Wat toen een juiste beslissing was ter bescherming, is vaak in het hier en nu niet meer nodig.
Hoe werkt dat bouwen aan muren die het maken van verbinding met jezelf en daarmee met anderen in de weg staat? Ieder kind kan tot een ander besluit komen rondom dezelfde situatie. Het gaat om hoe je naar de situatie kijkt, naar de interpretatie van ervaringen. Zo is een bekend voorbeeld dat van een tweeling die getuige is van de reactie van hun ouders toen op de radio het bericht te horen was dat de Duitsers Nederland waren binnengevallen. Toen de ouders elkaar in de armen vielen na dit bericht zag de één dit als dat je er voor elkaar bent wanneer er pijnlijke gebeurtenissen plaatsvinden, de ander nam het tegengestelde besluit. Als je iets ergs overkomt, sta je er helemaal alleen voor. Steun zoeken bij anderen en de hulpvraag stellen deed ze vanaf dat moment niet meer. Niet thuis en niet op het werk.
Terug naar Roger. Zijn vader kwam om in de Tweede Wereldoorlog. Zijn moeder vulde het gemis van haar man in door het te zoeken in de relatie met haar zoon. Roger moest haar gemis invullen waardoor er een voor Roger verstikkende relatie met zijn moeder ontstond. Vanuit deze persoonlijke geschiedenis valt nog beter te verklaren waarom het spuugincident plaatsvond. Andere ervaringen van Roger die hem gevormd hebben, zijn dat hij op school met leraren te maken kreeg die hun frustraties op hem als leerling botvierde. Bovendien was er in zijn schooltijd voor zijn talenten geen plaats. Het schrijven van poëzie werd belachelijk gemaakt zoals zichtbaar wordt in de video. Je hoort te passen binnen de geldende normen, je past je als kind aan, verliest aan autonomie en gaat ommuurd, met maskers op en als eenheidsworst het verdere leven in. Dat is wat je te wachten staat wanneer je je volledig aanpast aan de verwachtingen die anderen van je hebben.
Het lef dat mijns inziens organisaties dienen te ontwikkelen is het omarmen van diversiteit, het stimuleren van autonomie, het doorbreken van barrières en het tonen van lef om het anders dan anders te doen. En dan niet omdat het anders doen een doel op zich is maar omdat het het bereiken van onze doelen dient. Organisaties, teams, managers en medewerkers komen in control door de controle los te laten.
Lef heeft voor mij persoonlijk ook te maken met het kunnen en willen reflecteren op eigen handelen en dan met name het onderzoeken van het waarom van de stenen die ik om mij heen heb opgebouwd. En wat ik van mijzelf ken en ook zie bij veel coachees op zowel directieniveau als waar dan ook binnen organisaties, is dat het langs de pijn gaan, de angst omarmen en het onder ogen zien van hoe vroeger doorwerkt in het nu, nodig is om te komen tot duurzame ontwikkeling. En dat alles aangaan vraagt pas echt om lef. Nog sterker, het komt regelmatig voor dat 'lef' tonen in gevaarlijke sporten of andere spannende activiteiten een vorm van gedrag is om maar niet te hoeven voelen of een vorm is om ander gemis te omzeilen.
Kortom, lef is wat mij betreft:.
- Jezelf onder ogen zien.
- Patronen die ondermijnend zijn gezien de doelstellingen die je nastreeft vaststellen.
- Actie ondernemen om de stenen die blokkerend werken uit de weg te ruimen.
- Doorgaan met nieuw gedrag vertonen ook wanneer dit niet direct leidt tot acceptatie van je omgeving of niet onmiddellijk het gewenste resultaat oplevert.
De Cirkel van verbinding is een manier om muren te slechten en verbinding te creëren. De eerste stap is jezelf kwetsbaar opstellen. Dat lukt het beste als je je eigen thema's onderzocht hebt en jouw stenen hebt geruimd. Vanuit jouw kwetsbaarheid vind je de opening naar de kwetsbaarheid van de ander. Goed voorbeeld doet immers volgen.
Tot slot. Het bijzondere van de ervaringen die hebben geleid tot het bouwen van de muur is dat het je ook heeft gebracht waar je nu staat. Roger trekt mede dankzij zijn ervaringen volle zalen. Kortom, het levert je vaak ook wat op. In de eerste helft van je leven zijn mensen dan ook vaak bezig om te worden wie ze denken te moeten zijn om te krijgen wat ze (denken te) willen krijgen. In de tweede helft is het hard werken aan het weer kunnen zijn wie je bent. Hoe groot de te slechte muur nog is, verschilt per individu, afdeling en organisatie. Ook in de tijd varieert het aantal stenen waaruit deze is opgebouwd. Aan jou is het de uitdaging om afscheid te nemen van dat wat je doet om te voldoen aan de irreële verwachtingen van anderen en/of jezelf. Verwachtingen en de daarbij horende gedragingen die je niet meer dienen waar ze dat vroeger wel deden. Succes daarmee!