Rondom het inzetten van mijn eigen talent en dat van anderen zie ik ook nog wel een aantal uitdagingen. Mijn klus is om me te focussen op taken die ik leuk vind, die ik kan en die, vanuit het talent dat ik dan inzet, de grootste toegevoegde waarde hebben voor mijzelf en mijn omgeving. Wanneer anderen een appel op mij doen om iets op te pakken dat niet echt bij mij past, ken ik de beweging om daar toch ja tegen te zeggen. Ik doe anderen graag een plezier alleen vergeet ik op zo'n moment mijzelf een plezier te doen. Bovendien krijgt die ander ook niet de kwaliteit die mogelijk was geweest wanneer was aangeklopt bij iemand die er meer voor in de wieg is gelegd.
Andersom ken ik het ook. Namelijk dat ik zelf taken oppak die minder bij mij passen omdat ik vind dat ze bij mij horen, ze niet kan loslaten, het ook zo graag zou willen kunnen of een ander wil ontlasten. Ook dat is niet handig.
Mijn talenten benutten zodat anderen die van hen beter kunnen benutten. Dat is waar het om gaat. Het lef hebben om nee te zeggen tegen dat wat niet bij mij past om ja te kunnen zeggen tegen dat wat wel op mijn lijf geschreven is. Dat vraagt ook om aan te nemen wat een ander in de relatie kan inbrengen. Onze paden lopen zo naast elkaar. We trekken samen op om unieke resultaten te realiseren. Die verantwoordelijkheid om mijn talent optimaal te benutten, wil ik pakken. Een verantwoordelijkheid die zo mooi wordt verwoord in de parabel De gelijkenis van de talenten.
Een talent stond in de oudheid voor een grote geldswaarde die door één persoon slechts kon worden verdiend door een paar jaar te werken. Het verhaal gaat over een werkgever die naar het buitenland ging. Hij vraagt drie van zijn knechten om zijn zaak waar te nemen en zijn geld zolang te beheren. Aan de eerste knecht geeft hij vijf talenten, aan de tweede geeft hij er twee en aan de derde één. Daarna vertrekt hij en gaan de knechten aan de slag. Na een lange tijd komt de werkgever terug. Hij roept zijn knechten bij elkaar om te horen wat ze met het geld hebben gedaan wat hij hen heeft gegeven. De eerste heeft het geld geïnvesteerd en van zijn vijf talenten er tien gemaakt. De werkgever prijst en beloont de knecht. De tweede heeft eveneens het geld geïnvesteerd en van zijn twee talenten er vier gemaakt. De werkgever prijst en beloont hem eveneens. De derde heeft zijn geld begraven, omdat hij bang was dat hij het anders kwijt zou raken en hiervoor gestraft zou worden. Hij graaft de munt direct op en geeft het terug. De werkgever zegt hem dat hij een slechte, luie knecht is. Vervolgens geeft hij zijn deel aan degene die al tien talenten heeft.
Wat met deze gelijkenis wordt overgebracht is dat wie goed gebruik maakt van dat wat hij heeft, en verantwoordelijkheid durft te nemen, er nog meer bijkrijgt. Maar wie er niks mee doet, of van zijn verantwoordelijkheid wegloopt, zal zelfs de kleinste verantwoordelijkheid worden afgenomen.
Heb lef! Benut je talenten!