Zou je jezelf herkennen als je je tegenkwam in een andere gedaante?
Dat was de vraag die bij onze mannen (althans bij één van hen) kleefde aan deze voorstelling. Mooie vraag… Mijn eerste reactie: Ja natuurlijk!, maar de vraag er na: Waaraan dan ...? is een stuk lastiger. Zo lastig zelfs dat ik twijfel aan de juistheid van mijn eerste antwoord.
Ben je te herkennen aan gedrag of speelt uiterlijk een alles bepalende rol?
Zaterdagavond heb ik een diner met mijn hockeyteam. De meesten van de meiden (zoals wij onszelf -eind veertigers, begin vijftigers- graag noemen) heb ik nog nooit anders gezien dan in sportkloffie; voor deze avond zijn we opgetut. Dat werpt direct een ander beeld op deze meiden; maar dat ik ze niet herken gaat te ver….!!
Tegen middernacht maak ik aanstalten om naar huis te gaan. Nee, zegt Chris, mag niet, want ik heb je nog niet leren kennen vanavond… Flexibel als ik ben, laat ik me nog een drankje inschenken.
Toen ik vertelde dat ik een aantal keren per jaar een leiderschapsreis begeleid, was Chris erg geïnteresseerd. Wie gaan er dan mee, wat doe je dan, hoe komen de deelnemers weer thuis, waar ben je opgeleid, welke ervaringen heb je? Kortom, een erg leuk gesprek. Welke vraag mij het meeste triggerde die avond: Kom je jezelf dan tegen op die reis?
Daar is ‘tie weer:
Zou je jezelf herkennen als je jezelf tegenkwam?
Een onderzoekje waard…, zoals één van mijn gewaardeerde collega’s placht te zeggen. Ik moet het antwoord voor nu schuldig blijven.