Een vrouw roddelde over een man die ze amper kende. Die nacht had ze een droom. Er verscheen een grote hand boven haar die naar haar wees. Ze werd onmiddellijk overmand door schuldgevoelens. De volgende dag ging ze biechten. Ze vertelde de oude parochiepriester, pastoor O'Rourke, alles. Ze vroeg de oude man of roddelen een zonde was. Was dat de almachtige hand van god die naar mij wees. Heb ik iets verkeerd gedaan? Moet ik om vergiffenis vragen? Ja, antwoordde pastoor O'Rourke. Ja, jij onwetende, slecht opgevoede vrouw. Je hebt je naaste valselijk beschuldigd. Je ging achteloos om met zijn reputatie. Je zou je diep moeten schamen. De vrouw zei dat ze er spijt van had en vroeg om vergiffenis. Niet zo snel, zei O'Rourke. Ik wil dat je naar huis gaat, een kussen meeneemt naar je dak, het met een mes opensnijdt en weer terugkeert naar mij. Ze ging naar huis, nam een kussen van haar bed en een mes uit de lade. Ze ging via de brandtrap het dak op en stak het kussen kapot.
Daarna ging ze terug naar de priester. Hij zei: heb je het kussen opengesneden met een mes? Ja, eerwaarde. En wat was het resultaat? Veren, zei ze. Veren, herhaalde hij. Overal veren, eerwaarde. Nu wil ik dat je terugkeert en alle veren opraapt, tot de laatste. Nou, zei ze, dat is niet mogelijk. Ik weet niet waar ze zijn. De wind voerde ze alle kanten uit. En dat, zei vader O'Rourke is roddel.
Wie kent het niet binnen organisaties. Praten over mensen in plaats van met mensen. Het is de uitdaging om een feedbackcultuur te creëren waarin mensen elkaar direct aanspreken op gedrag. En een cultuur waarin bij de juiste persoon wordt getoetst of dat wat in de wandelgangen is gehoord feitelijk klopt. Een mooie uitdaging lijkt mij voor veel organisaties.