Ik zeg vanuit de auto: Sorry mevrouw, ik zag u niet! en maak daarbij de nodige verontschuldigende en opgeluchte non-verbale gebaren. Helaas niet afdoende, want ik kreeg een onverstaanbare sneer, een boze blik en dé vinger. Terwijl ik daadwerkelijk het fietspad oversteek en richting file rij, vraag ik me verwonderd af: Was het de schrik bij haar? Had ze een slechte dag? Ging ze uit van verkeerde intenties bij mij?
In de file realiseer ik me dat uitgaan van de juiste intenties ervoor zorgt dat je de wereld bekijkt met een milde blik en dat geeft een hoop rust van binnen. Voor die mevrouw hoop ik dan ook dat het schrik was of just a bad day!
Vrouw op de fiets
